Dzień Babci i Dziadka.... Moje Babcie i Dziadkowie już dawno odeszli......W takie dni ,jak dzisiaj, przywołuję z pamięci dni razem spędzone.Ich uśmiech, twarz, ciepłe ręce. Dzisiaj pozostały wspomnienia i pożółknięte fotografie...." Ku Wiecznej Pamięci"......To one pamiętają chwile,które były dla nich ważne, które miały wpływ na ich dalsze życie. Czasami spoglądam na najstarsze zdjęcia, gdzie jest Prababcia, Pradziadek i próbuję wyobrazić sobie ich codzienne życie, znależć podobieństwo..........Taki dzień był dzisiaj :) Wysypałam wszystkie na stole i przeglądałam :)
Nie mam niestety pięknego albumu, w którym byłoby należne im miejsce.Może czas o tym pomyśleć? Część stoi na półce oprawiona w ramki.
Do napisania tego postu przymierzałam się w niedzielę. Potem się rozmyśliłam. ale gdy trafiłam na ten post, myślałam sobie,że nigdy nie chciałabym, żeby tak smutny los spotkał zdjęcia mojej rodziny......
i powstał post......Ku Wiecznej Pamięci....
Łezka mi się zakręciła... Moi Dziadkowie też odeszli...nie mam też już Mamy. Jakoś smutno mi się zrobiło:(
OdpowiedzUsuńZdjęcia mjej Rodzinki czekają na piękny album w solidnym pudle. Część oprawiona w ramki. Też mam wyrzuty, że nie są w albumie.
Moja Mamuś zyje, ale tata odszedł osiem lat temu....
OdpowiedzUsuńUwielbiam stare zdjęcia....moje babcie, ciocie, czasy, które minęły bezpowrotnie
OdpowiedzUsuńKażde zdjęcie niesie za sobą jakąś historię :0
UsuńPozdrawiam!
i tak tęsknota pozostaje gdzies w głębi serca....pozdrawiam ciepło
OdpowiedzUsuńŻebys wiedziała.... te niedokończone opowieści, te nie zadane pytania...
Usuń:**
Nie mam już dziadków, a życie jest takie przewrotne, ze dziadzio, który był najcudowniejszy, który bardzo mnie kochał, byłam jego królewną, odszedł jak miałam 5 lat, babcia moich córek, ta która pewnie najbardziej by je rozpieszczała nigdy nie poznała swoich wnucząt. Oj, nie myślcie, że krytykuję dziadków ;), nie, tylko pewnie sami zauważcie, ze są dziadkowie, dla których ten stan to powołanie.
OdpowiedzUsuńAle cieszę się że moi rodzice są wciąż ze mną, oby najdłużej.
Ktoś kiedyś powiedział, ze dzieckiem się jest, dopóki ma się dziadków. Myślę ze dużo w tym prawdy. Dobrze jest mieć dziadków...
To jest się,że tak powiem z mocy prawa babcią, dziadkiem, to trochę mało...bycie nimi to powinna byc piękna misja:)
UsuńKochana piękne wspomnienia.... a te stare zdjęcia i przedmioty mają duszę Twoich dziadków i babć.... na pewno cieszą się gdzieś tam, że tak pięknie ich wspominasz:* trzymaj się ciepło
OdpowiedzUsuńTez tak myślę...W tych zdjęciach, przedmiotach zaklęta po wieki jest ich dusza :)
Usuńpiekne stre zdjecia i piekne jest to co mamy w sercu po tych osobach....................buziaczki:P**
OdpowiedzUsuńWspomnienia, piękne wspomnienia......:)
Usuńpiękne masz zdjęcia , u nas w rodzinie nie ma niestety az tak starych zdjęć, wszystkie zaginely w wojennej zawierusze
OdpowiedzUsuńCzęść zdjęć naszej rodziny też się zawieruszyła...niestety. To wielka strata, jeżeli giną takie pamiątki, bo nigdy już nie powrócą.
Usuń:**
Cudne pamiątki :) Ja mam tylko obraz ze zdjęciem pradziadka...
OdpowiedzUsuńTym bardziej cenne, prawda?
UsuńPozdrawiam Cię :)
Piękne pamiątki masz po dziadkach. Moi również odeszli, a ciągle mam ich w pamięci.
OdpowiedzUsuńMam miłe wspomnienia i zawsze zostaną w pamięci:)
UsuńMoich nie ma juz ponad 15lat,a jednej babci prawi nie pamietam...mialam 6 lat gdy odeszla.Pomietam tylko migawki urywki,ale Jej twarz nie...
OdpowiedzUsuńTak,gdy sa jest to oczywiste,ze sa ...Jednak gdy ich zabraknie...wtedy wiemy ile stracilismy..
Nasze dziecinie beda mialy juz chyba takich babci jakie my mialysmy.
Dzisiejsze babcie sa inne,ale nie dlatego,ze nie chca byc takimi jak kiedys tylko zycie sie zmienilo....
Wszystko sie zmienia, jak dla mnie zbyt szybko..
Milego dnia!
Też odnoszę takie wrażenie....ale babcia, to babcia:)))))
UsuńTez uwielbiam stare zdjęcia i starannie je przecowuję i często do nich zaglądam. To są prawdziwe skarby, pamiątki bezcenne...po nas takie nie zostaną...Na szczęście mam jeszcze dziadków ze strony mamy, oby żyli jak najdłużej.
OdpowiedzUsuńMoi, jak piszę wyżej, już od dawna spoglądają na nas z góry:),ale na zawsze pozostaną w sercu:)
UsuńPiękny post.... Wzruszyłam się...Moich babć i dziadków też już nie mam....
OdpowiedzUsuńNajwazniejsze, by pozostali w sercach :)
UsuńSkarby, po prostu skarby!!!
OdpowiedzUsuńTo sa fotki z mojej strony. Sa jeszcze zdjęcia ze strony mojego M. Ta więc troszkę tego jest:)
UsuńNajstarsze zdjęcie w naszej rodzinie jest z czasów, kiedy mama była małą dziewczynką, cała liczna rodzina stoi upozowana, i dziadek z sumiastymi wąsami, którego nigdy nie poznałam; bo ta rodzina na zdjęciu jest tak zbierana, dziadek owdowiał i miał dzieci, babcia wdowa i też syn, a jeszcze potem urodziły im się 4 dziewczynki, moja mama była ostatnia; album ze zdjęciami został w rodzinnym domu, ale może kiedyś brat podaruje mi go ... bo u mnie album będzie bezpieczny; ciepłe słowa popłynęły z tego wpisu, pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńJa mam chyba starsze, ponieważ robione niektóre ok 1910 roku. Te zdjęcia, to część życia mojej rodziny :)
Usuń------
Pozdrawiam zimowo!. Czy lód u Ciebie już "popuścił?"
Oglądanie starych rodzinnych fotografii przywołuje zawsze miłe wspomnienia a nawet łezkę się uroni.Piękne zdjęcia takie z duszą.
OdpowiedzUsuńCzasami tak myślę, co zostanie po nas, czy też ktoś za 50 lat zajrzy do albumu i powie...o to moja prababcia....
UsuńPiękne pamiątki, warto takie rzeczy przechowywać z należytą im czcią, bo gdy znikną co nam zostanie? Nikt takich pamiątek nie odtworzy. Pięknie!
OdpowiedzUsuńDlatego muszę koniecznie "dorobić" się porządnego albumu :)
UsuńCieplutko pozdrawiam!
Nie miałam tego szczęścia by poznać swoich dziadków. Twoje stare fotografie przywołały wspomnienia i zadumę.Pozdrawiam bardzo serdecznie,i dziękuję za tyle ciepła z Twojej strony
OdpowiedzUsuńWitam Cie serdecznie:))
UsuńJednego dziadka tez nie poznałam....własnie tego, który jest na tym dużym zdjęciu. Zmarł, gdy mój tata miał pół roku.Babcia została wdową w wieku niespełna 40 lat z siedmiorgiem dzieci......Ciężkie życie....wojna...ale dożyła 88 lat w dobrym zdrowiu:)
:***
Mam taki ogromny sentyment do historii, do rodzinnych pamiątek, starych zdjęć! Postanowiłam ostatnio wyeksponować takie fotografie u siebie w domku:), piękne zdjęcia i wspomnienia!
OdpowiedzUsuńpozdrawiam cieplutko!
Mam też wielki sentyment do wszystkich rzeczy, które w jakiś sposób łączą nas z przeszłością....tak juz mam :))
UsuńPiękne zdjęcia..:)
OdpowiedzUsuńTak...kawałek historii...mojej historii.
Usuńpozdrawiam serdecznie!
zapraszam na zakupy:)
OdpowiedzUsuńhttp://mini-bazarek.blogspot.com/
http://ciuch-lland.blogspot.com/
:)
UsuńKrasni spomini in dragoceni predmeti, ki čuvajo minuli čas...Lijepi pozdrav:)
OdpowiedzUsuńŁadnie to określiłaś , Pozdrawiam gorąco!
UsuńMiłe pamiątki i wspomnienia. Ja niestety bardzo mało ich mam. Moich dziadków nigdy nie poznałam, bo ich już nie było jak się urodziłam. Z jedną Babcią była, blisko związana i jej zdjęć kilka mam. Bardzo sympatyczny post. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDla mnie to bardzo ważne i chciałabym bardzo, żebym nie była ostatnią,dla której te zdjęcia mają taką wartość. Pozdrawiam!
UsuńDziwne, że ktoś wyrzucił takie zdjęcia...
OdpowiedzUsuńJa też, podobnie jak Ty mam słabość do takich pamiątkowych, sentymentalnych rzeczy...
Ja równiez tego nie pojmuję. Nawet jeżeli zrobił to jakiś obcy człowiek, który sprzątał mieszkanie po zmarłej osobie.Być może wyjaśni sie ta historia. Zajrzę tam póżniej, bo bardzo mnie to zaciekawiło.
Usuń-----------
Pozdrawiam, jak tam kiełbaski?
Hi Roaslie and thanks for a nice greeting. You are so lucky to have such beautiful souvenirs and photos after you grandparents! I love the photos of you winter garden and the bird food you made:) I wish you a great week!
OdpowiedzUsuńDziękuje za wizytę i miłe słowa. Cieszę się,że podoba Ci się mój blog:)
UsuńSmutne, zaraz okaże się, że najdłużej przetrwają dagerotypy. Bo papierowe zdjęcia gubią się i płowieją, a co z tymi na nośnikach elektronicznych. Może potencjalni spadkobiercy nawet nie będą wiedzieć gdzie szukać w necie..Nie można ich podpisać osobiście, czasem koślawo ale od serca!
OdpowiedzUsuńDlatego nadal część na dal robię do albumów :)
Mam takie wrażenie, że Ci pokazani przez Ciebie ludzie są tacy podobni do mojej babci i dziadka. Twarze, miny czy my też tacy będziemy wydawać się naszym następcom?
Dobrze,ze robisz tradycyjne odbitki. Ja moich "współczesnych" zdjęc mam mnóstwo, ale niestety większość tylko na dysku, część na płytkach. Myślę o zrobieniu kilku takich albumów w formie książki....na razie myślę:))), ale chyba muszę zabrać się za to na poważnie Pozdrawiam!
Usuńmam sporo starych zdjeć, mam albumy, i nadal je robię... nic nie zastapi zdjecia, które można wziac w rękę, podpisać, przytulic do serca, czasem nawet pocałowac...
OdpowiedzUsuńnie rozumiem jak mozna na allegro sprzedawac stare zdjecia...brrrr...
Jest tego w sieci niestety mnóstwo..... Pozdrawiam Cię cieplutko!
UsuńMasz piękne zdjęcia trochę Ci nawet zazdroszczę:))u nas niewiele zostało ale dzielnie razem z dziećmi odnajduję:)))Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńPrzynajmniej miałaś to szczęście, że znałaś swoich dziadków i zachowałaś ich we wspomnieniach...
OdpowiedzUsuńPięknie tu u Ciebie, miło się ogląda, i do tego te smakowite, kulinarne posty ;-).
Mam w swoim domowym archiwum takie cudne zdjęcia. Są one o tyle niepowtarzalne, że robione zupełnie inną techniką. Sama wieki temu wywoływałam zdjęcia w domowych warunkach i nigdy już nie osiągnęły one takiego stylu i kunsztu jak te z początku zeszłego wieku.
OdpowiedzUsuńCóż kiedyś fotografia to była poważna profesja. dzisiaj każdy może cyknąć fotkę.
Uwielbiam stare zdjęcia, budzą we mnie tęsknotę za beztroskim dzieciństwem, jak kolwiek to brzmi, i czasem naprawde żałuję, że moja córeczka nie pozna moich dziadków.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko!
Pięknie, sentymentalnie.... uwielbiam tak intymnie poszperać w starych zdjęciach i listach, to tak trochę zbliża pokolenia, rozumiem więcej z wiekiem, wiele zdarzeń, uczuć, słów, z każdym rokiem nabiera smaku....
OdpowiedzUsuńPiękny post.
Ściskam serdecznie****
album obowiązkowo musisz zrobić, takie skarby i pamiątki trzeba przechowywać dla przyszłych pokoleń.
OdpowiedzUsuńCiekawe co po nas zostanie- płyty ze zdjęciami, pen-drive- jakie to nie romantyczne. pozdrowionka śnieżne :))
W ciągu ostatnich 2 lat utraciłam 2 dziadków i jeszcze czasem wydaje mi się to tak mało realne.Mam wrażenie ,że jak przyjadę w tym roku do Pl i odwiedzę ich domy, oni tam będą, że wszystko będzie po staremu. Mam ogromny bagaz wspomnień z dzieciństwa i późniejszego okresu z nimi związany i trudno czasem uwierzyć ,że innych już nie bedzie. Cieszę się jednak ,że mam jeszcze kochane babcie i one jak i wszyscy dziadkowie i babcie niech żyja 100 lat i dłużej :-).
OdpowiedzUsuńWe do not have Grandparent's day where I live and I do not know why, it is a wonderful idea!
OdpowiedzUsuńKiedyś na szczęście wysyłało się zdjęcia rodzinie i dzięki temu trochę ich mam, pozowane, ustawiane u fotografa. Niestety nigdy nie widziałam swojej Babci a co dopiero mówić o Pradziadkach, aż Ci zazdroszczę tych zdjęć :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
They are very beatıful historicalfotos..
OdpowiedzUsuńI lıke to the old and antıque..
Greatings,
İjlal..
W tym roku niestety nie wysłałam żadnej kartki i już nigdy nie wyslę. Straciłam dwie babunie w grudniu zeszłego roku (umówiły się czy co?). Jednak wspomnienia pozostaną na zawsze. Też mam mnóstwo starych zdjęć, przynajmniej jednej babci, i uwielbiam do nich powracać i je przeglądać.
OdpowiedzUsuńJa nie znałam moich dziadków, odeszli zanim sie urodziłam, miałam dwie babcie przyszywane ale zdjęcia pozostały, mam sentyment do takich zdjęć....pozdrawiam...
OdpowiedzUsuńUwielbiam stare zdjęcia po Babci. To niesamowite zobaczyć jak wyglądała za młodu.
OdpowiedzUsuń