Truskawkowe wspomnienia

    Truskawki, czy mogą  komuś znudzić się truskawki? Na pewno nie mnie. W sezonie potrafię zjeść nawet kilogram dziennie, czasem nawet więcej. W ciągu roku raczej nie kupuję. Wielkie z twardym białym, czy zielonym środkiem , kupione np. w listopadzie są dla mnie niejadalne. Jako dekoracja może, ale na tym koniec.
    Dzisiaj jest mi łatwo powiedzieć, że kocham truskawki, ale był czas, że wychodziły mi one bokiem, tak, tak....Kiedy byłam dzieckiem moi rodzice mieli za miastem kawałek pola i uprawiali tam co?...truskawki ! Przez kilka ładnych lat cała familia haczkowała, plewiła, odchwaszczała, jednym słowem dbała o roślinki. Gdy przyszedł czas na zbiory,  uzbrojeni w tzw. kipki  :) ruszaliśmy w zagony.....codziennie. Pamiętam, że nie zawsze była ochota do pracy. Często próbowałam się wymigać, moje siostry również.....wymyślałyśmy  cuda, żeby zostać w domu :)... Ale cóż....trzeba było i koniec.
Z tego poletka wystarczało dla nas i część trafiała na sprzedaż. Syrenka 104 wiozła nas do Gdyni  na halę. Tam po  nasze  truskaweczki  przychodzili stali klienci, z uśmiechem kupując kilogram po kilogramie. Może nasze truskawki nie były wielkie, wypasione, jedna w jedną, ale były zdrowe, smaczne, słodkie, bez nawozów, bez środków ochrony. Tylko słońce i woda, no i nasza ciężka praca.
Taka jest moja truskawkowa historia, którą dzisiaj z uśmiechem wspominam.

W moim skromnym ogródku też są truskaweczki, aż ....10 krzaczków  :)), kupione w zeszłym roku w Castoramie. Przetworów raczej nie da się zrobić z tej ilości, ale poskubać rano po kilka sztuk, zjeść delektując się ich smakiem jak najbardziej.

Na zdjęciach w większości truskawki ze straganu. Moje są  te w białym kubku i oczywiście liście :)
                                                                     ♥♥♥
                                                    Pozdrawiam serdecznie !