Lato czeka...

Witam i o zdrowie pytam:))
Dzisiaj  będzie krótko , bo lato czeka!!

 " Już za parę dni, za dni parę
Weźmiesz plecak swój i gitarę
Pożegnania kilka słów:
"Pitagoras, bądź że zdrów"
Do widzenia wam canto, cantare

Lato, lato, lato czeka
Razem z latem czeka rzeka
Razem z rzeką czeka las
A tam ciągle nie ma nas

Lato, lato, nie płacz czasem
Czekaj z rzeką, czekaj z lasem
W lesie schowaj dla nas chłodny cień
Przyjedziemy lada dzień.........."

Jeszcze przed chwilą był maj, a tu za drzwiami już się lipiec niecierpliwi. W świętojańską noc panieńskie wianki odpłynęły z nurtem rzeki, by za jakimś mostem trafić w ręce tego wybranego, tego jedynego. Ja swojego jedynego już dawno znalazłam, więc mój wianek ostatecznie zawisł  w altanie, bez konieczności moczenia się w rzece:)))

 

 

 Czas tak szybko ucieka, a lato takie króciutkie. Nim zdążymy się rozpędzić przyjdzie jesień. Nie czekajmy więc i korzystajmy z każdego dnia, z każdej  słonecznej godziny. Robota nie zając, nie ucieknie, albo inaczej -co masz zrobić dzisiaj, zrób pojutrze, będziesz miała dwa dni  wolnego  :D. Co Wy na to? ....Jak na lato !

 Może pod brzózką chwilę posiedzimy? Posłuchamy ptaków, szelestu liści. Podobno przebywanie w pobliżu tego drzewa działa dobroczynnie na ludzki organizm. Lecznicze działanie drzew ma nawet swoją naukową nazwę.

cytat z wikipedii :
"Sylwoterapia, inaczej drzewoterapia - pobudzanie organizmu do samoleczenia, poprzez przebywanie w obecności drzew i krzewów.
Samo przebywanie pośród swobodnie rosnących drzew poprawia samopoczucie człowieka. Dotykanie, głaskanie, przytulanie się ułatwia powrót do równowagi z naturą, czyli do równowagi z całym naszym organizmem. Aby sylwoterapia była w pełni wykorzystana, sam spacer po lesie nie wystarczy. Należy wybrać odpowiednie gatunki drzew, dotykać je odkrytymi częściami ciała - najlepiej czołem, dłońmi, bosymi stopami i plecami."

ciekawe....

                                         
                                                znów wianeczki,  skromne, brzozowe ....

 Zaprosiłam  Was, by posiedzieć pod brzozą , a tu nie ma  krzeseł ! I co teraz? Cierpliwości zaraz będą. Już się "robią" :)  Pogadajcie sobie trochę, pośpiewajcie, a ja  biegnę po "stare-nowe" krzesełka. Jakby co, to można usiąść na kamieniu. Wilka nie dostaniecie, pogoniłam go. Wracam po niedzieli: :))
                                                              Miłego weekendu!